Nieuws

“Onze generatie kan echt een stem geven, de rollen van de vorige generaties overnemen“

Claudia Sapia uit Assen is vanuit het productieteam van Aan de Andere Kant betrokken bij zo’n beetje alles wat achter de schermen geregeld moet worden voor East Side Story. “Wij mogen ons wel wat meer tonen.”

Door: Joost Tanasale

Hoe ben je bij ADAK betrokken geraakt?
“FC Amboina uit Assen werd benaderd om de voetbalvelden als speellocatie van ADAK 2 beschikbaar te stellen. Ik was als bestuurder bij de voetbalclub betrokken, maar kende ADAK helemaal niet. Ik ging me erin verdiepen en toen bleek het al gauw een supermooi project. Ik heb voor de voorstellingen bij FC Amboina van alles geregeld: kleedkamers, catering, parkeerzaken. Ik wilde er zeker van zijn dat het achter de schermen goed ging, waardoor ik de hele voorstelling zelf niet eens heb gezien!”

Wat doe je nu voor East Side Story?
“Nu ben ik onderdeel van het productieteam van ADAK. Het is veel werk, ook omdat de voorstelling zich afspeelt op drie verschillende locaties. Er moet van alles gebeuren: vrijwilligerscoördinatie, logistiek, het regelen van de busroute, parkeren, mailboxen bijhouden, draaiboeken maken.”

Ik begreep dat je ook nog rekwisieten voor de voorstelling zoekt?
“Ja! We zoeken bijvoorbeeld nog voorwerpen voor in Schattenberg, dat voor een deel wordt nagebouwd. Wasteilen, grote potten en pannen voor percussiestukken, een oud fornuis, allemaal keukenspullen uit de periode 1946 tot 1971. En een kenmerkende caz-stoel die in die periode in de barakken te vinden was. Tips zijn van harte welkom!”

Wat is je eigen Molukse connectie?
“Mijn ouders zijn allebei Moluks. Ik ben geboren in Assen, maar ben buiten de Molukse wijk opgegroeid. Bij elke vergadering over East Side Story hoor ik allerlei verhalen, dan merk ik hoe weinig ik eigenlijk weet van onze geschiedenis. Ik ben heel westers opgevoed. Toen we zelf naar de Molukken afreisden sprak ik op enkele scheldwoorden na geen Maleis. Maar ik begreep het ook wel. We moesten integreren om hier ons leven te kunnen leiden. Mijn vader zei: “Moluks zijn leer je niet, dat zit in je bloed. En wat in je bloed zit komt er van uit op een manier die bij jou past.”

Hoe ben je met die nadruk op integreren omgegaan?
“Ik begreep de boodschap en werd de beste in Nederlands van mijn klas. Pas later, toen ik zelf meer ging zoeken naar mijn achtergrond, kreeg ik de drang om iets bij te dragen. In die tijd werd ik benaderd door FC Amboina. En daar ben ik enorm dankbaar voor. Want ik werd daar ondergedompeld in onze Molukse gemeenschap. Net als cultuur werkt sport verbindend, dus ondanks diverse politieke opvattingen en verschillende geloofsovertuigingen kon iedereen goed met elkaar samenwerken. Zelf wil ik nu wel dat mijn kinderen onze achtergrond meekrijgen, onder andere dat ze Maleis verstaan, maar bovenal dat ze weten waar ze vandaan komen.”

Jij bent zelf van de derde generatie, hoe belangrijk is het doorvertellen van het Molukse verhaal voor jou?
“Heel belangrijk. En dan vooral op onze eigen manier. Als ik Molukse jongeren spreek zeggen ze: we kennen de documentaires over vroeger. Maar wat betekenen wij als Molukkers voor de toekomst? In de media is veel te zien over allerlei culturen, maar wij mogen ons wel wat meer tonen. Molukkers zijn behoorlijk trots, maar ook afwachtend. Onze generatie kan echt een stem geven, de rollen van de vorige generaties overnemen. Wij zijn al geïntegreerd, we weten al hoe het moet. Samen kunnen wij laten zien wie we zijn en hoe wij onze plek hebben gevonden.”

Draagt East Side Story daar aan bij?
“Zeker, alleen al doordat het een stem geeft aan de gemeenschap. Ik merk dat iedereen die iets heeft met ons verhaal, zowel Nederlanders als Molukkers, het raakt hen om hiermee bezig te zijn. Dat is zo inspirerend. Net als de reis die bezoekers maken van kamp naar woonwijk. Alle elementen zitten in de voorstelling: de plekken waar we hebben gewoond, dat we moesten integreren. En niet te vergeten: eten en muziek staan bovenaan! Op die manier brengen we geschiedenis en cultuur in verbinding met elkaar.”