Nieuws

“De snackkar kwam me bekend voor: het bleek precies de kar die ik ken van mijn vakanties in Drenthe!”

Acteur Bas Keijzer speelt in het het afsluitende deel van East Side Story in de Molukse wijk in Bovensmilde de rol van Melle, de verbindende eigenaar van een snackkar. “Soms schaam je je de ogen uit de kop.”

Door: Joost Tanasale

Wat maakt tot nu toe de meeste indruk op je?
“Hoe dit verhaal leeft, dat merk je aan alles. De Molukse gemeenschap voelt de noodzaak om dit te spelen. Met East Side Story maken we prachtig theater, voor het inhoudelijke verhaal kunnen mensen bij de tentoonstelling ‘Menyala’ in het Drents museum terecht. We vullen elkaar heel mooi aan.”

Wat wist jij zelf van de Moluks-Nederlandse geschiedenis?
“Zoals velen kende ik vooral het verhaal van de kapingen. Door deze voorstelling kan ik me er meer in verdiepen, daar ben ik blij mee. Hoe langer je met elkaar samenwerkt, hoe meer je met elkaar praat. Daardoor weet ik nu meer van de achtergrond van bijvoorbeeld de Molukse wijk, de persoonlijke verhalen en de pijnlijke ontvangst die ze in Nederland kregen. Want als er één plek is waar je vrienden die voor je hebben gevochten niet op moet vangen, dan is dat voormalig Kamp Westerbork. Soms schaam je je de ogen uit de kop.”

In East Side Story speel je Melle. Wat is dat voor iemand?
“Melle is een good guy en gaat me aan het hart. Als eigenaar van een snackkar is hij een echte verbinder. Al zet hij je wel terecht als dat nodig is. Maar hoe je eruitziet en waar je vandaan komt, maakt hem niets uit. De snackkar is een ontmoetingsplek voor sociaal samenzijn, iedereen wil een patatje bij hem eten. Hij heeft gevochten bij het KNIL en werd beschermd door Molukkers. Als hem gevraagd wordt om loempia’s dan koopt hij die in. Zo houdt hij de weegschaal in balans. Maar het is nog maar de vraag of de goedzak dat vol kan houden als zijn zoon verliefd wordt op de Molukse Ina.”

Vind je het bijzonder om in de Molukse wijk te spelen?
“Ja, vooral vanwege de omgang met de bewoners. De gastvrijheid druipt er van af. Dat is hartverwarmend. En je merkt de behoefte dat het Moluks-Nederlandse verhaal gehoord wordt. Dat past ook bij mijn rol als Melle: die wil beide kanten weten. Daarnaast vind ik het mooi om in Drenthe te spelen, ik ben hier vaak op vakantie geweest. De grap is: de snackkar die we gebruiken is een omgebouwde SRV-wagen, die is opgehaald uit Diever. Toen ik die zag kwam het me bekend voor: het bleek precies de kar die ik ken van mijn vakanties!”

Waarom moeten mensen naar de voorstelling komen?
“Het is ervaringstheater: een precair thema wordt gepresenteerd in een combinatie van Schattenberg, een festivalterrein en de Molukse wijk in Bovensmilde. Bezoekers worden van hot naar her gestuurd, net als de Molukkers destijds. We pakken groots uit, met een unieke tour die de hele avond duurt. En het ziet er allemaal prachtig uit!”